Każdy uczeń otrzymał balona ze swoim imieniem i miał go rzucić na podłogę w klasie. Następnie zostały one pomieszane przez nauczyciela.
Uczniowie mieli określony czas na znalezienie swojego balona.
Mimo ciężkich poszukiwań prawie nikt nie znalazł swojego balona.
W tym momencie nauczyciel powiedział uczniom, aby wzięli pierwszy znaleziony balona i przekazali go osobie, której imię było na nim napisane.
Po chwili każdy miał swojego balona.
Na koniec nauczyciel powiedział do uczniów:
„Te balony są jak szczęście. Nigdy go nie znajdziemy, jeśli wszyscy szukają swojego.
Ale jeśli dbamy o szczęście innych… my też znajdziemy swoje”
Powstały piękne prace plastyczne.
